Ουδείς επιθυμεί τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία

Ευθύμιου Θ. Πέτρου 

Η γνώσις της στρατιωτικής ιστορίας είναι άκρως απαραίτητη αν κάποιος θέλει να ερμηνεύει τα γεγονότα και να προβλέπει τις εξελίξεις. Για τον λόγο αυτό, γίνεται συστηματική διδαχή ιστορίας στις στρατιωτικές σχολές. 

Οι στρατιωτικοί λοιπόν γνωρίζουν ή τουλάχιστον οφείλουν να γνωρίζουν. Οι πολιτικοί όμως και, ακόμη χειρότερα, οι διάφοροι “αναλυτές” που κατακλύζουν τα τηλεοπτικά παράθυρα, απλώς νομίζουν ότι γνωρίζουν. Αναφερόμεθα βεβαίως στον πόλεμο της Ουκρανίας, για τον οποίο όλοι συμπεραίνουν αυτό που τους βολεύει.

Αυτό που εξυπηρετεί τα σχέδια ή τους ευσεβείς τους στόχους. Ακούσαμε λοιπόν και διαβάσαμε διάφορες ερμηνείες για την τελευταία εξέλιξη των επιχειρήσεων, μέρος των οποίων ήταν η αναδίπλωσις του ρωσσικού στρατού από την Πόλη της Χερσώνος. Από κανέναν δεν ακούσαμε να διαβλέπει ότι η κινήσις αυτή προδιαγράφει ότι ο πόλεμος θα κρατήσει πολύ ακόμη. Βεβαίως θα έπρεπε να έχει μελετήσει κανείς τα απομνημονεύματα του Χάϊντς Γκουντέριαν για να το καταλάβει αυτό και οι πλείστοι των αναλυτών και πολιτευομένων μάλλον δεν έχουν ακούσει κάν το όνομα αυτού του στρατηγού.

Τα πράγματα είναι απλά. Οι δύσκολοι μήνες του χειμώνος επίκεινται. Αξιόλογες στρατιωτικές επιχειρήσεις τον Δεκέμβριο και το Ιανουάριο δεν πρόκειται να διεξαχθούν. Δεν θα το επιτρέπουν ούτε οι καιρικές συνθήκες ούτε το έδαφος, Όπως λοιπόν έπρατταν και κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο οι Ρώσσοι (και δεν έπρατταν οι Γερμανοί) σταθεροποιούν τις θέσεις τους σε σημεία και γραμμές, όπου η εδαφική διαμόρφωσις τους παρέχει τέτοια ερείσματα, ώστε να είναι βιώσιμες, αλλά και να μπορούν να είναι εφαλτήρια για τις επόμενες κινήσεις τους.

Ένα σημαντικό στοιχείο της γεωγραφίας της περιοχής είναι ο ποταμός Δνείπερος. Οι Ρώσσοι απεσύρθησαν στην ανατολική όχθη του, βάζοντας έναν τεράστιο υδάτινο όγκο μπροστά τους. Εκμεταλλεύονται ένα φυσικό εμπόδιο, το οποίο διαμορφώνουν σε αμυντική γραμμή. Εκ παραλλήλου, δεν θα ήθελαν, ο ποταμός αυτός να είναι πίσω τους και να εμποδίζει την ροή του εφοδιασμού τους μέσα στον χειμώνα. Το αν θα είναι εμπόδιο σε ενδεχόμενες δικές τους εαρινές αντεπιθέσεις είναι κάτι που θα διαφανεί όταν αποφασίσουν πώς και από πού θα τις εξαπολύσουν. Μέχρι τότε μένουμε στην διαπίστωση ότι ο πόλεμος θα συνεχισθεί. Αν υπήρχε πραγματική βούλησις τερματισμού του, θα βλέπαμε ήδη την προετοιμασία για εκμετάλλευση των δύο μηνών στρατιωτικής αδρανείας για την διεξαγωγή διαπραγματεύσεων και την εξεύρεση συμβιβασμών. Τέτοιες προθέσεις δεν βλέπουμε να υπάρχουν από καμμία πλευρά.

Εξετάζοντας εξ άλλου, την στρατηγική διάσταση της καταστάσεως σημειώνουμε ότι δεν πρέπει να παραγνωρίζεται το γεγονός ότι η εγκατάλειψις μιας μεγάλης πόλεως όπως η Χερσώνα, αποτελεί πολιτική μάλλον ήττα για τους Ρώσσους παρά στρατιωτική. Διαψεύδει καθ' ολοκληρίαν το επιχείρημα ότι η “ειδική στρατιωτική επιχείρησις” (έτσι ονομάζεται ο πόλεμος στην ρωσσική ορθοπολιτική ορολογία) γίνεται για να σώσει τους Ουκρανούς από τους... ναζιστές. Αν ήταν ακριβές κάτι τέτοιο, μαζί με τον ρωσσικό στρατό θα βλέπαμε, η πόλις να εγκαταλείπεται από ορδές προσφύγων που θα έτρεχαν να γλυτώσουν από τους “ναζιστές” όπως ακριβώς έτρεχαν όταν τα χιτλερικά στρατεύματα προωθούνταν στο έδαφος της τότε Σοβιετίας. Δεν είδαμε όμως να ακολουθεί κανείς την έξοδο των ρωσσικών δυνάμεων. Απεναντίας οι κάτοικοι είναι μάλλον ευχαριστημένοι με την εξέλιξη.

Την πραγματικότητα αυτή, δεν είδαμε να την προβάλλει ή να την αξιοποιεί κανείς. Και οι δυτικές κυβερνήσεις ακόμη, αντί να ομιλούν επί τη βάσει των πραγματικών γεγονότων, προτιμούν να εκτοξεύουν “τσιτάτα” με αποκλειστικό στόχο την πολιτική φόρτιση της καταστάσεως. “Αν δεν βοηθεί η Ουκρανία θα οδηγηθούμε σε έναν κόσμο τυραννίας και χάους” απεφάνθη ο Αμερικανός υπουργός Αμύνης Λόυντ Ώστιν! Μα σοβαρά, αυτό περιμένουμε να ακούσουμε από έναν υπουργό Αμύνης; Πολιτικός προϊστάμενος του ισχυρότερου Στρατού στον κόσμο είναι. Δεν είναι κομματικός κομμισάριος. Θα έπρεπε λοιπόν να έχει συμβουλευθεί την αμερικανική στρατιωτική ηγεσία και να μας έχει δώσει σοβαρές εκτιμήσεις για το τι μέλει γενέσθαι. Όχι συνθηματολογίες και αφορισμούς.

Ερμηνεύοντας την στάση αυτή, όπως και τον “αφορισμό” του βρεταννικού υπουργείου Αμύνης ότι πλέον οι Ουκρανοί έχουν την “δυναμική” των επιχειρήσεων θα διακινδυνεύσουμε το συμπέρασμα ότι ούτε αυτοί, η Δύσις, θέλουν σύντομο τερματισμό του πολέμου. Για αυτό και η ρητορική τους είναι αόριστη ως προς τις συνθήκες που θα οδηγούσαν σε συμβιβασμούς και περιορίζεται σε ιδεολογήματα και ευχολόγια.

Όμως εδώ γίνεται πόλεμος. Άνθρωποι σκοτώνονται, ζωές καταστρέφονται, πόλεις ισοπεδώνονται. Είναι ώρα για δράσεις Όχι για ρητορείες. Φοβούμεθα όμως ότι η “δράσις” που αναπόφευκτα κάποια στιγμή θα εκδηλωθεί θα βασίζεται στις κατευθυντήριες γραμμές του δυτικού στρατοπέδου, οι οποίες μεν δεν έχουν διατυπωθεί δε κανένα δημόσια προσβάσιμο θεσμικό κείμενο, όμως εφαρμόζονται σε κάθε περίπτωση. Θα αναφέρουμε για παράδειγμα την πρώην Γιουγκοσλαβία. 

Όπου η Δύσις επέδειξε πεισματική επιμονή, μέχρις ότου οι στόχοι οι οποίοι εξ αρχής είχαν τεθεί (διάλυσις με διατήρηση όλων των “εσωτερικών” συνόρων) επετεύχθησαν πλήρως. Το γεγονός ότι ακόμη και σήμερα, 26 χρόνια μετά την Συνθήκη του Νταίητον, η περιοχή παραμένει σε αστάθεια, δεν απασχολεί στα σοβαρά κανέναν. Ας το λάβουν αυτό υπ' όψιν τους οι Ουκρανοί. Ο πόλεμος επέφερε μια συνοχή που στην ουσία διεμόρφωσε το Ουκρανικό Έθνος. Και αν δεν υπήρχε πριν την εισβολή, τώρα υπάρχει. Για το Ουκρανικό Κράτος όμως, θα περάσουν δεκαετίες για να επανέλθει σε μια στοιχειώδη ομαλότητα.

https://www.energia.gr/